Entre os moitos despropósitos da lei, destaca o prazo de só un mes para que as persoas afectadas aleguen cláusulas abusivas. Para iso a PAH elaborou un "
kit de emerxencia"
1. Análise da Lei
O pasado 14 de marzo facíase pública a
sentenza do Tribunal de Xustiza da Unión Europea en relación á cuestión prexudicial suscitada polo xulgado do mercantil número 3 de Barcelona no caso Aziz. Dita sentenza veu ratificar o que a PAH, o Poder Xudicial e moitos outros colectivos vimos denunciando: que o procedemento español de execución hipotecaria, así como o de lanzamentos ou desafiuzamentos, deixa en absoluta indefensión á cidadanía, sobreprotexe os intereses dos bancos, vulnera a tutela xudicial efectiva e impide a detección das múltiples cláusulas abusivas que infestan a case totalidade dos contratos hipotecarios españois.
Tras devandita sentenza, todo o país esperaba que o Goberno actuase de forma responsable, decretando unha moratoria de todos os procedementos ata adecuar a norma española á directiva comunitaria de obrigado cumprimento, así como establecendo un mecanismo de revisión dos procedementos xa executados, posto que se sentenciaron vulnerando a lei europea e tutélaa xudicial efectiva. Esperábase tamén que, entre esas medidas urxentes, adoptásense por fin as medidas da Iniciativa Lexislativa Popular apoiada por case un millón e medio de firmas e polo 80% da poboación segundo todas as enquisas: a dación en pago retroactiva, a moratoria dos desafiuzamentos e o aluguer social das vivendas baleiras. Con todo, unha vez máis o Goberno se pregou á presión das entidades financeiras: desprezou as medidas de mínimos recollidas na ILP, non ordenou ningunha moratoria de procedementos e limitouse a aprobar a lei 1/2013, unha lei ditada pola propia patronal bancaria, que complica aínda máis a situación das persoas afectadas. Fíxoo en soidade, sen apoio de ningunha outra forza política. Incluso o Banco Central Europeo (BCE) criticou a nova lei por insuficiente (ver Ditame do 22 de maio de 2013).
Resumindo, a lei 1/2013:
1. 1- Non respecta un procedemento con todas as garantías legais necesarias
Atopámonos cunha primeira e clara diferenciación entre os procedementos xudicialmente acabados e os procedementos xudicialmente vivos ou en curso.
Con respecto aos procedementos acabados, con esta nova regulación non se aborda ningunha opción para todas aquelas persoas que xa perderon a súa vivenda, condenándoos desta forma á exclusión social. Legalízase o abuso bancario sobre o consumidor que xa foi desaloxado.
Con respecto aos procedementos vivos:
Fíxase un prazo de caducidade dun mes, cando ata agora non había prazo, e equipara a publicación no BOE á expresión "ter coñecemento", provocando a conseguinte inseguridade xurídica por notificación mal realizada. En moitos casos este prazo supón absoluta indefensión, pois a maioría da poboación non ten por costume ler o BOE.
Pretende legalizar cláusulas abusivas. Así, fixa os intereses de demora en tres veces o interese legal do diñeiro, cando viñan fixándose en 2,5 veces ou ata menos (ver Audiencia de Girona así como a lei de contratos de consumo 16/2011). En Alemania, por exemplo, os intereses non poden superar o 3%, e noutros países europeos fíxase no tipo legal máis 1 ó 2 puntos.
Permítese a aplicación de intereses de demora unha vez declarada nula a cláusula, cando antes impedíase a súa integración.
Permítese fixar o prezo para póxaa nun 75% do seu valor de taxación, cando antes era do 100%. En caso de quedar deserta póxaa, aparentemente o valor de adxudicación sobe ao 70% (respecto ao 60% anterior); con todo, si esa porcentaxe xerase saldo a favor do debedor, a adxudicación seguirá sendo polo 60%. O banco nunca perde.
Rómpese o principio de ineficacia dos actos declarados nulos.
Prodúcese unha violación do dereito a tutélaa xudicial efectiva e queda patente a ausencia de igualdade de ?armas? para poder defenderse. No caso de que o xuíz estime a existencia de cláusulas abusivas, o banco pode interpoñer recurso. En cambio, si o xuíz desestima a existencia das mesmas a persoa afectada non poderá recorrer.
Prodúcese ata discriminación por idade (caso das familias que poden acollerse á moratoria do desafiuzamentos só no caso de que haxa un menor a 3 anos), unha discriminación que podería considerarse inconstitucional.
1. 2-Mantéñense os despexos forzosos
Permítense desaloxos forzosos sen alternativa habitacional. Desaloxos con criterios arbitrarios, violándose a Convención de dereitos do neno (ONU), e o PIDESC (Pacto Internacional de Dereitos Económicos, Sociais e Culturais), entre outras normas vinculantes, anteriores á Lei 1/2013 do 14 de maio.
2-Mantense a débeda perpetua
Prevalece a idea de "morte civil" do debedor hipotecario. Malia que formalmente introduce a posibilidade da retroactividade (desmentindo así a imposibilidade técnica da retroactividade, defendida ata agora polo lexislador), as condicións prácticas de dita retroactividade (poder pagar o 65% da débeda, máis intereses, en 5 anos, ou o 80% máis intereses en 10 anos) impiden levala á práctica. Así, representa unha condonación irreal da débeda. Para o 99% dos afectados, na práctica, supón manter a débeda para o resto da súa vida, producíndose unha vez máis unha violación dos DDHH, e condenando á exclusión social á inmensa maioría dos afectados.
A Lei tampouco acaba co abuso fiscal que veñen sufrindo as persoas afectadas por execucións ou aquelas que, con gran dificultade, logran a dación en pago. En ambos casos (fóra diso os poucos casos que entran no chamado ?decreto de boas prácticas?) o estado seguirá lucrándose gravando a perda de vivenda coma se tratásese dunha compravenda beneficiosa para a persoa afectada.
Resumindo:
Se denegan dereitos xa recoñecidos pola lexislación vigente, a jurisprudencia ou as directivas europeas.
Unha norma feita ao dictado dos bancos, que unha vez máis viola DDHH e exclúe totalmente aos máis vulnerables.
Evidentemente non quixeron solucionar o problema coa nova lei e nin moito menos coa finalidade que din habela aprobado: non é a súa intención protexer aos deudores, senón facer un muro de contención contra as súas lexítimas reclamacións e contra o avance das medidas apoiadas tácita ou expresamente por unha gran maioría da poboación a través da ILP.
3. Resposta da PAH
"
Kit de emerxencia": consideramos que o prazo dun mes que establece a nova lei para alegar cláusulas abusivas é ilegal, posto que é contrario á legalidade comunitaria de defensa do consumidor fronte a cláusulas abusivas (Directiva 93/13/CEE e xurisprudencia do TJUE que a interpreta). Con todo, aínda que esperamos que ese prazo poderá ampliarse nos xulgados, o equipo xurídico da PAH realizou un ?kit de urxencia?, co fin de facilitar ás persoas afectadas con procedementos de execución en curso que poidan suscitar as cláusulas abusivas dentro do prazo inicial dun mes, e que finaliza o próximo 16 de xuño de 2013. O kit componse de: consellos xerais para alegar cláusulas abusivas; modelo de escrito para solicitar xustiza gratuíta; modelo escrito para suscitar as cláusulas abusivas; modelo escrito para solicitar suspensión poxa notarial (no caso de procedementos extraxudiciais, acompañado tamén por unha guía específica para as notariais). Ver documentos
aquí e
aquí.
Chamamento aos xuíces: sen dúbida no último ano a maioría dos xuíces demostraron maior e mellor coñecemento da realidade social que o propio Goberno, e moitos denunciaron xa a ineficacia da lei recentemente aprobada pola maioría absoluta do PP. Agora pedímoslles que manteñan esa sensibilidade, que non se resignen e, en aplicación da normativa europea, vaian máis aló da Lei 1/2013. Así, confiamos en que actuarán de oficio na análise das cláusulas abusivas ou, na súa falta, non permitirán a indefensión das persoas afectadas (xerada pola notificación vía BOE), dando traslado da posibilidade de suscitar as cláusulas abusivas a todas as persoas con procedementos en marcha. Invitámoslles tamén a estudar a posibilidade de trasladar as contradicións relacionadas tanto coa indefensión, como coa contradición coa normativa comunitaria, tanto pola vía da inconstitucionalidade ante o Tribunal Constitucional, como pola vía da cuestión prexudicial ante o Tribunal de Xustiza da Unión Europea.
Chamamento á poboación: o estado español vive unha vulneración de dereitos fundamentais xeneralizada e unha auténtica urxencia habitacional, malia ter vivendas dabondo. Si algo non falta neste país son vivendas, pero polo menos tres millóns e medio de primeiras residencias (segundo os últimos datos do INE) atópanse baleiras, moitas delas en mans de entidades financeiras rescatadas co noso diñeiro, ou directamente en mans da xestión pública a través da SAREB ou ?banco malo?. O estado prioriza a especulación por encima dos dereitos humanos da poboación e lexisla unha e outra vez a favor dos criminais que afundiron a economía enteira do país.Fronte a unha situación tan excepcional, é máis necesaria que nunca a mobilización cidadá. Non só para seguir presionando aos poderes públicos e así forzarlles a que actúen de acordo ao interese xeral. Senón sobre todo para demostrar que, si hai vontade política, si se pode. Pódese tutelar de xeito efectivo o noso dereito a unha vivenda digna, forzando aos bancos a negociar dacións en pago, condonacións e alugueres sociais. Pódese desobedecer leis inxustas e parar desafiuzamentos grazas á solidariedade e o apoio mutuo entre veciñas e veciños. Pódese recuperar as vivendas baleiras en mans dos bancos e que incumpren a súa función social, para entregalas a quen as necesitan, a través da Obra Social da PAH.
A ILP impulsada pola PAH e outros colectivos está máis viva que nunca, porque as súas medidas son máis necesarias que nunca. Tarde ou cedo o Goberno verase obrigado a aprobalas, porque sen elas non só se vulneran os dereitos dos cidadáns, senón que será imposible saír da crise. Ata entón, seguiremos defendendo a dación en pago, a moratoria dos desafiuzamentos e o aluguer social na rúa, rescatando persoas e sinalando responsables.
¡Si se pode! E estámolo demostrando
Fonte:
http://afectadosporlahipoteca.com/2013/05/28/respuest-pah-a-la-ley-12013-clausulas-abusiva-partido-popular-que-vulnera-derechos-humanos/
|||||||||||||||||||
