Deu cos seus ósos catro veces no cárcere, polas súas ideas, por ser incompatibles coa Ditadura, porque se lle atragoaban tamén á Transición e ata ao arranque da democracia. A Adolfo Telmo Pérez (Vigo, 1956) coséronlle máis dunha vez a porrazos, encerráronlle nun castelo militar por non querer facer a mili, fixéronlle devolver os papeis que se tragou para non comprometer a ninguén... "Sempre foi por mala sorte", di rememorando as súas detencións, cicatrices dun espírito reivindicativo que nunca abandonou. "Son un rebelde", conclúe o portavoz do Sindicato das Inquilinas e Vivenda de Vigo, organización pioneira en Galicia e que pronto xerminará en Ourense e Santiago.
O espírito de axuda, de ver cara abaixo, atribúeo ás leccións de vida do seu pai, "o médico dos pobres", di mentres se le entrecorta a voz, se le nubra a vista e repite en cadea, como dando forma a un epitafio, "era un home bo, fundamentalmente bo". Como o conta Fito -así lle chaman os seus-, atribuír a bondade como resumo a unha vida, é o máximo título que se pode perseguir. "Del aprendín humildade, valores, proximidade cos que máis o necesitan". "‘Tucho, tes que cobrar máis aos pacientes, que levas moitos anos pedindo o mesmo', dicía a miña nai como solución aos problemas económicos que chegamos a pasar", narra á falar de Antonio, o seu pai, do que tamén acabou herdando o mesmo camiño profesional que o seu proxenitor iniciou onda Gregorio Marañón. Adolfo, con todo, o que quería era ser de IBM, daqueles que na súa infancia viu traballando cos primeiros computadores con tamaño de ascensor e cinta perforada.
"Ideoloxicamente cambiei moito. Eramos intransixentes; era o que tocaba", di para explicar a evolución que lle levou da extrema esquerda á defensa dos dereitos dos inquilinos, de quen sofre hipotecas convertidas en condenas, ou dos que non teñen onde vivir. Ao seu espazo ideolóxico atribúelle "unha profunda reflexión da política das ideas á política do cotián, dos partidos aos movementos sociais".
Un desafiuzamento en Tui leva a fundar onda a súa muller, Carlota Pérez, a Plataforma de Afectados pola Hipoteca de Vigo-Tui, a primeira de Galicia e referente para toda España. "Era unha gran líder, unha persoa con moito carisma", di da súa compañeira, falecida repentinamente hai catro anos. Aquela PAH é o xerme do actual Sindicato das Inquilinas e de Vivenda de Vigo, para o que Adolfo Pérez defende unha mirada ampla, "transversal" e ocuparse de toda a problemática que afecta á vivenda, non só do alugueiro. Pero recoñece que esa non é agora unha postura unánime. "A sociedade non está dividida entre caseiros e inquilinos, estao entre os que poden acceder á vivenda e os que non".
Os números do sindicato falan dun parque inmobiliario en Galicia maioritariamente en mans de pequenos caseiros, uns 200.000. "Pero o problema é que eses pequenos arrendadores actúan por imitación dos grandes, elevando e elevando o prezo dos alugueiros e restando dereitos", describe así a súa perspectiva do mercado. "Os grandes propietarios son os que ditan as normas e os prezos, aínda que sexan minoría". E completa a súa descrición: "Despois hai unha escuadra que actúa como unha garda pretoriana para garantir as subidas no alugueiro, que son as inmobiliarias", mantén o portavoz do Sindicato de Inquilinos. "As axencias inmobiliarias son as que fan o traballo sucio que os pequenos caseiros, pola súa posición social ou pola súa proximidade co inquilino, non se atreven a facelo á cara", continúa. "Ata pon cláusulas abusivas que o que aluga nin coñece".
Fito advirte que os inquilinos se senten cada vez máis premidos e angustiados. "Non deixa de aumentar o número de persoas que teñen que dedicar todo o seu soldo á vivenda, ou non lle chega, incluso. A xente está moi encabuxada", insiste. E lanza un aviso que vai tomando corpo para unha posible folga de alugados: "Imos dicirlles aos caseiros que temos as súas chaves. Ou sentan a negociar, ou as folgas que se están ideando poranse en marcha. O poder está nas nosas mans", avisa.
A receita do Sindicato de Inquilinas para evitar as protestas, e sobre todo, facilitar o alugueiro e o acceso á vivenda baséase en "unha baixada inmediata dos prezos dos alugueiros, do 50% e por lei. Iso é posible". Se non se produce, Adolfo Pérez sinala que se está estendendo tamén a idea de baixadas nos pagos por iniciativa dos propio alugados, "pero para logralo fai falta unha grande unidade de acción", reclama.
Prohibir máis pisos turísticos é outra das propostas que manexa a organización de defensa dos inquilinos. "Non queremos negociar o seu número. É que non pode haber máis. Non é de recibo que nunha cidade como Vigo haxa máis pisos turísticos que vivendas para alugueiro habitacional". A relación é de 2.000 fronte a unha oferta duns 200 no mercado. "Iso é unha aberración", acouta.
E blindar o concepto de vivenda protexida e aumentar o seu número é a terceira reivindicación, que non ten esperanzas de que a clase política promóvao por iniciativa propia: "fíxate nas súas declaracións de bienes, están repletas de pisos e vivendas".
Por Carlos Punzón Carlos Punzón
Foto: M.MORALEJO
Publicado en La Voz de Galicia | Vigo, a 5 de Xaneiro 2025
---
