A sangría dos desafiuzamentos pasou por varias fases, foi un drama silenciado, que pasou por unha fase de eclosión mediática para volvelo a silenciar, coma se dunha moda pasaxeira se tratase. Nada máis lonxe da realidade. Nin se frearon nunca, nin se puxeron xamais solucións para iso.
A nova crise económica derivada da COVID-19, xunto ao clamor social, volvéronos a poñer en primeira liña. Os 29.406 desafiuzamentos producidos en 2020 dannos a razón e mostran as mentiras do Goberno que se tirou meses afirmando que estaban suspendidos. Tamén poñen en evidencia o que nos queren vender os neoliberais, a banca, os fondos voitre, as inmobiliarias, as patronais e todo ese sector capitalista disposto a derramar sangue para non ver afectados os seus intereses.
Mentres o ministro Ábalos fala de seguridade xurídica, para quen?, nós falamos de vidas, de persoas con elas en xogo, que ven como os seus dereitos máis fundamentais son tratados como bens de mercado e unha mercancía para enriquecer a uns poucos.
É imprescindíbel que a futura Lei de vivenda acabe con isto. Dita lei debe contemplar, sen discusión, o Stop Desafiuzamentos de persoas vulnerables sen alternativa de vivenda digna e adecuada. Para iso debe obrigar aos grandes especuladores a ofrecer alugueiro social estable e, para o resto de casos, garantir o realoxo digno e adecuado a cargo dos poderes públicos.
A Lei debe recoller o mandato dado polo Comité DESC de Nacións Unidas en canto aos desaloxos de vivenda sen alternativa residencial; cambiando a situación actual para impedir que se execute un desaloxo mentres non haxa unha garantía de vivenda alternativa que cumpra as características mencionadas. Unha habitación de hostal ou un albergue non cumpren as condicións adecuadas.
No caso de procedementos de desafiuzamento en vivendas propiedade de grandes propietarios, a obrigación de ofrecer alugueiro social dos mesmos deberá ser a concesión dun aluguer social na propia vivenda para evitar o desarraigamento
Para que a proposta poida ser considerada de alugueiro social, debe cumprir os seguintes requisitos, fixando rendas que garantan que o esforzo polo pago do aluguer non supere:
✔ o 10% dos ingresos ponderados da unidade familiar, si están por baixo do 0,89 do Indicador Público de Renda de Efectos Múltiples (IPREM), ou
✔ o 12% dos ingresos ponderados da unidade familiar, si están por baixo do 0,95 do IPREM, ou
✔ o 18% dos ingresos ponderados.
Sen estas medidas, o Goberno seguirá de xeonllos fronte aos lobbies, seguirannos expulsando das nosas casas e non terminaremos co derrame de bágoas de sangue.
Non poderemos avanzar como sociedade ate que non solucionemos este problema.
Fonte: PAH - 11.03.2021
#InicitivaLeiVivenda #StopDesafiuzamentosSenAlternativaResidencia
___
